Om me heen hoor ik steeds vaker de kreet “We gaan een robotisering meemaken de komende tijd.” en “De robot gaat steeds meer op de mens lijken”. Zelf kijk ik daar anders tegenaan. Ook ik zie dat onze samenleving in rap tempo steeds afhankelijker wordt van technologie. Maar ik zie ook nog iets anders.
Voor mij is het helder dat er langzaam een sterke tweedeling in onze samenleving lijkt te ontstaan. Aan de ene kant de mensen die alleen dat geloven wat bewezen is door de wetenschap. “Eerst zien, dan geloven.” is vaak hun credo. Aan de andere kant zijn er mensen die open staan voor het onbekende en die geloven dat er meer is dan we kunnen zien. De eerste groep wil technologie gebruiken om de ultieme mens te creëren. De andere groep gebruikt spirituele training om naar ascentie te streven. Het zijn de twee helften van de medaille die van elkaar gescheiden zijn geraakt bij de geboorte van het ego.
Wat nieuw is, is dat het niveau van technologische ontwikkeling op zo’n punt is aangekomen dat we het bijna niet meer de baas zijn. En hierin schuilt een gevaar. Ik vind dat sommige mensen meer en meer op robots gaan lijken. Ze lijken niet meer over gevoel en emoties te beschikken. Ze stompen langzaam maar zeker af en lijken steeds sneller te verouderen. Ze doen er vaak ook alles aan om de hele dag afleidingen om zich heen te creëren. Deze mensen komen mij zeer beïnvloedbaar over en ze doen er alles aan om hun schijnzekerheden in stand te houden.
De mensen die niet open staan voor andere werkelijkheden ontzeggen zichzelf voor mijn gevoel toegang tot waar wij heengaan. Zij besluiten bewust of onbewust om vast te blijven zitten op dit niveau van realiteit. Dat is niet erg, maar wel een gemiste kans. Zij die wel open staan zijn zich aan het voorbereiden op evolutiestap die aanstaande is. Zij richten hun aandacht niet op de chaos in de buitenwereld, maar ondergaan spirituele training omdat ze weten dat ze op reis gaan.
